hiskekuilman.reismee.nl

Lang verhaal kort

Hoe leg je je ervaringen van 2 maanden, 70 baby's en peuters, 45 moeders, 2 weeshuizen, 3 bizarre gesprekken, 1 ooginfectie en 1 bijholteontsteking, 63 muggenbeten, 26 kakkerlakken, 1 nacht in een lemen hut, 3 romantische weekendjes, 1 mogelijke malaria besmetting, 4 emotionele afscheidsceremonies en 1 onmogelijke bestuurder van een weeshuis vast in 1 blogbericht? Ik weet het niet, bij een borrel in Nederland komt de rest van de verhalen. Beloofd.

De afgelopen 2 maanden waren intensief, vermoeiend, emotioneel, maar vooral erg indrukwekkend. Ik weet nu weer waarom ik terug wilde naar Afrika. Te zien en te voelen hoe mensen hier leven, hoe anders de cultuur, de gewoonten en de leefwijze zijn. Ik heb gekregen waar ik naar op zoek was, meer dan dat zelfs. De indrukken die je opdoet en de mensen die je ontmoet maken diepe indruk en ik ben heel blij dat ik deze stap genomen heb.

Het grootste deel van de tijd heb ik doorgebracht in het weeshuis in Blantyre, waarover ik eerder al vertelde. Naast mijn werk in het weeshuis, ben ik ook meegegaan op een soort huisbezoeken van kinderen die teruggegaan zijn naar de villages, naar fysiotherapie en naar de foster houses waar kinderen komen die niet terug kunnen naar familie. Na een aantal weken kreeg ik de kans om ook het weeshuis van Open Arms in Mangotchi te bezoeken, dus daar ben ik de afgelopen weken geweest. Mangotchi ligt vlak aan het grote meer van Malawi en is echt een dorp. Het weeshuis ligt erg afgelegen, dus hier ben je echt op jezelf aangewezen, er is bijna niks. De dichtstbijzijnde supermarkt is 40 minuten lopen. Ik vond het vanaf het allereerste moment echt fantastisch. De kinderen zijn zo lief, de dames die ze verzorgen zo ontzettend hartelijk en dankbaar en moet eerlijk toegeven, het weer is er ook erg aangenaam. (In tegenstelling tot Lilongwe, waar het nu best koud is). Op mijn eerste dag werden we welkom geheten door dans en zang, erg Afrikaans. Op de tweede dag hebben we een aantal kinderen bezocht in een lokale village en dit was wel erg indrukwekkend. Een aantal kinderen had nog nooit een blanke gezien en ik voelde me erg wit, rijk en bekeken.

De verhalen van veel van de kinderen in het weeshuis zijn schokkend en onbegrijpelijk af en toe. Beatrice werd gevonden terwijl haar moeder haar in het meer wilde gooien. Chisomo werd door een toevallige voorbijganger in een plastic tas aan een boom gevonden. Chifundo werd gered terwijl haar moeder haar levend aan het begraven was. En natuurlijk mijn mooie kleine meisje, ik was op slag verliefd. Thoko heeft een beperking door zuurstofgebrek bij haar geboorte en verloor daarbij haar moeder. Haar familie is niet meer in haar geïnteresseerd omdat ze mogelijk nooit zelfstandig kan lopen en praten. Ze is zo ontzettend lief en vanaf de eerste dag hebben we een connectie die ik met geen van de andere kinderen heb. Afscheid nemenwordtbijzonder moeilijk.

De dames in Mangotchi spreken nauwelijks Engels en hebben veelal geen opleiding gevolgd. Toch hebben we bijzondere, maar ook erg genante gesprekken gehad. Momenteel heerst er nogal een rel over 2 vrouwen die verloofd zijn en dat is hier echt onbespreekbaar. Nou ja bijna dan, ik werd samen met een andere vrijwilligster gevraagd om uit te leggen hoe dit dan werkte. Wat dan het doel van het huwelijk is, hoe hebben ze sex? En we moesten vooral eerlijk zijn.. Toen het gesprek via een omweg op omgebouwde mannen en vrouwen kwam werd het mogelijk nog ingewikkelder. Uiteindelijk hebben we verteld dat je dan iets in een shop koopt en met deze uitleg waren ze redelijk tevreden. Al denk ik niet dat ze ooit op het niveau van ons tolerante kikkerlandje zullen komen hier.

Op dit moment ben ik even terug in Lilongwe. Na een beetje gedoe met een nogal moeilijke Engelse bestuurder van het weeshuis, ook een lang verhaal (die kost zeker 2 borrels) is het fijn om even terug te zijn bij Harmen. Morgen ga ik nog voor een paar dagen terug naar Mangotchi en dan zit dit deel van mijn avontuur er ook weer op. Het was een bijzondere ervaring, ik heb veel geleerd, veel indrukken opgedaan, maar een carrièremove naar het onderwijs of kinderopvang zit er zeker niet in. Nog 2 maanden en dan sta ik weer op Schiphol, een raar en onwerkelijk idee. Gelukkig heb ik nog even om me daar op voor te bereiden, want hoeveel ik ook de bitterballen, het rosébier en een echt terras mis, zodra ik weer voet zet op Nederlandse bodem weet ik zeker dat mijn Afrikaanse hart zal bloeden.

Reacties

Reacties

Maris

Wow, heel mooi geschreven His.

Geniet van je laatste twee mooie en bijzondere maanden!! Een mooie ervaring die een plekje in je hart zal krijgen en waardoor je keuzes in het leven op een andere manier zal bekijken en beoordelen.

XX

Rino en Rennie

Lieve Hiske,
Bedankt voor je verhaal, mooi en indrukwekkend.
Misschien maakt het de overstap te maken
naar Schiphol iets gemakkelijker door eerst nog vakantie te vieren met je familie en Harm .
Ik wens je nog een fijne laatste twee maanden toe en een goed reis naar huis.
Maris heeft met de laatste zinnen het prachtig samen
gevat wat ik ook wilde zeggen, dus leen ik ze even van
haar. veel liefs en de hartelijke groeten van de Ventura's
We zien er naar uit om je weer te zien en om kennis met Harm te maken.

Klaas

Het afscheid van Thoko lijkt me echt razend moeilijk. Als je de verhalen van deze kinderen leest en dat afzet tegen waar we ons in Nederland druk over maken,voel je je diep beschaamd over de verwendheid en onverschilligheid vande Nederlanders. Wat zaniken we toch over een paar procent minder groei of mindergroei van de welvaart. Misschien moeten erveel meer mensen eens gaan kijken in Afrika. In iedergeval gaan wij dat doen en we verheugen osn hier enorm op.

Liefs en kus

Klaas

Rob en Petra

Lieve Hiske,
Wat jammer dat je voor het Nederlandse onderwijs verloren gaat. We hebben wel behoefte aan avontuurlijke, hard werkende, invoelende leerkrachten die bovendien geboeid worden door dat wat er zich in de wereld afspeelt......
Hiske wat een prachtig verhaal en wat goed dat je echt doet ( gedaan hebt) waarvoor je naar Afrika gegaan bent, niet bepaald de makkelijkste weg als je grote liefde dan even achter blijft. Ik ben heel benieuwd naar de verhalen onder die borrel en ... Natuurlijk naar Harmen.
Geniet van de laatste periode en alvastheelveel pleZier met Irma Klaas en de rest
Lieve groeten

PIlar

Hi Hiske ! heel mooi Verhaal! Super leuk ervaring.Ik Ga voor de borrel om meer te luisteren!!! liefs Pilar

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!