Als er iets is is dat me zal bijblijven van deze reis, is het wel het bezoek aan het genocide museum in Kigali, de hoofdstad van Rwanda. De indrukwekkende foto's en verhalen van overlevenden van de gruwelijke massamoord zijn teveel om te bevatten. Meer dan een miljoen mensen zijn op gruwelijke wijze afgeslcht in deze 100 zwarte dagen in 1994. Naast het museum zijn de massagraven van meer dan 250.00 slachtoffers. De foto's van de kinderen en meer dan 100 mensenlijke schedels zijn meer dan indrukwekkend. Het is onmogelijk om deze plek te verlaten zonder brok in je keel of tranen in je ogen. Hotel des Mille Collines (Hotel Rwanda) is nu een luxe hotel en het is bijna niet te bevatten dat erop deze plaats en deze stad nog geen 20 jaar geleden mensen hun eigen buren, vrienden en zelfs familie hebben uitgemoord. Nu is een drankje aan het zwembad 5 dollar, maar zeker een aanrader tijdens een bezoek aan Rwanda.De gevolgen van de genocide zullen nog lange tijd merkbaar zijn. Het grootste deel van de bevolking is onder de 15 jaar oud en degenen die ouder zijn, zullen de rest van hun leven de beelden van de moord op familie en vrienden bij zich dragen. Toch is de stad wonderlijk hersteld. Kigali is nu een van de mooiste en veiligste steden van Oost-Afrika, in vergelijking met bijvoorbeeld Nairobi. Ook de natuur is fantastisch en het is een van de meest groene plekken in Afrika.

Maar er was meer. Na mijn laatste blog in Arusha doorgereisd naar Serengeti en Ngorogoro krater. Hier stonden we oog in oog met een groep leeuwinnen met welpen en de 'Lion King' op een rots (echt gebeurd!). Ik denk dat dit wel een hoogtepunt is tot nu toe. De leeuw kwam na 10 minuten op slechts een paar meter afstand van onze jeep en dit was echt fantastisch. Mijn Big Five is nu compleet! Na Serengeti naar Nairobi gereden. Op de eerste dag met de nieuwe groep (ook weer interessant gelukkig) in Gilgil een weeshuis bezocht. De kinderen maakten een diepe indruk op me en ik had het liefst de hele dag willen blijven,maar helaas kun je niet altijd je eigen tijd indelen.

De grens met Oeganda verliep redelijk soepel en we zijn 5 dagen door dit mooie land gereisd. Net zo groen als Rwanda en ontzetend aardige mensen. Een Chimpansee trek gedaan en oog in oog met een mannetjes Chimp is best eng, maar super gaaf! Een tour over de theeplantages gedaan en daar heb ik Larry ontmoet, de zon van de eigenaar van een van de campings waar we verbleven. Larry en ik hadden direct een band en hij heeft me een persoonlijke rondleiding door het gebied gegeven en me meegenomen naar zijn familie. Het is ongelovelijk dat ze met zo'n grote familie in een klein kamertje wonen. Iedereen was heel erg vereerd dat ik ze kwam bezoeken en ik kree direct een kop warme thee. Geen idee wat erin zat, geen thee in ieder geval.. De volgende morgen kwam Larry speciaal om 7 uur gedag zeggen en met tranen in zijn ogen vertellen dat hij me zo ging missen. We hebben adressen uitgewisseld en ik heb hem beloofd foto's te sturen die hij de dag ervoor met mijn camera had gemaakt. Larry is pas 10 jaar, maar super slim en beter in Engels dan ik ben!

Over precies een week sta ik op Schiphol, ik kan me er nu nog weinig bij voorstellen. De tijd gaat zo ontzettend snel en tegelijkertijd voelt het alsof ik hier al maanden ben. Morgen doen we de Gorilla trek om de laatste berggorrila's ter wereld te zien, er leven nog slecht 350. Ik weet zeker dat dit fantastisch wordt, op naar nog een nieuw (laatste?) hoogtepunt!